خاطرات یک همیشه در سفر

کتابی هست با عنوان " هنر مقدس" اثر تیتوس بوکهارتدر مجموع 200 صفحه ست ، اما متن اون تا اندازه ای ثقیل هست و با خوندن 5 صفحه از کتاب و جمع بندی جملات کلی انرژی مصرف میشه و کتاب مثل قرص دیازپام عمل می کنه و پلک ها رو سنگین می کنه و مغز رو از کار میندازه توی این کتاب به هنر در معابد هندو، بودایی، و مسیحیت و اسلام پرداخته.پس از 100 صفحه، در صفحه 81 به این مطلب در مورد هنر شیشه بندی رسیدم که فکر می کنم بد نیست دوستان هم بدونند. چون چند روز قبل در مورد شیشه های رنگی و در ارسی بحث شده بود.امیدوارم بتونید با ترفندی این مطالب رو به هم ربط بدید و اول برای خودتون و بعد برای اونایی که مشتاقن داستان سرایی کنید و اما متن ، با اندکی خلاصه سازی: از سوی دیگر، معماری "شفاف" یا نورانی ، بدون هنر به هم پیوستن شیشه های رنگی و منقوش که جدارها را نورگیر می سازد ، در عین حال که محرمیت و صمیمیت حرم یا زیارتگاه نیز محفوظ می ماند ، قابل تصور نیست.در این معماری، نوری که توسط شیشه های رنگین، شکسته شده، دیگر نارسیدگی و خامی دنیای برون نیست، بلکه امید است و سعادت ابدی. در عین حال رنگ آن شیشه بند ، خود به نور تبدیل شده یا به بیانی صحیح تر ، روشنایی روز، به وساطت رنگ شفاف و درخشان شیشه، غنای درونی خود را بر آفتاب می اندازد، همچنان که نور الهی که فی نفسه خیره کننده است و چشم را طاقت دیدارش نیست، وقتی در آیینه روان انعکاس و انکسار یافت ، تخفیف می یابد و لطف و رحمت می شود. هنر شیشه بندی با نبوغ مناسبت صمیمی دارد، زیرا رنگ با عشق تطبیق می کند، همچنان که شکل و صورت ، متناظر با شناسایی است.رنگ غالب در شیشه بند ، آبی است که نمودگار ژرفا و آرامش آسمان است. رنگ های سبز و زرد و قرمز که کمتر به کار می روند، و به همین د, ...ادامه مطلب